Ik ga er maar even voor zitten. Het is zondagmiddag, aan een spierwit strand en prachtig weer. Volgens de gegevens 32 graden. Het laatste verslag stopte in Malakka, waar wij uitbundig chinees nieuwjaar hebben gevierd. Terwijl ik dacht dat Chinese mensen aan vlijt ten onder gaan blijkt dat ze zomaar zo'n 15 dagen de beest uithangen(jaar van de haan). Dat zal je merken in Malakka, een stad met een grote Chinese bevolkingsgroep en heel veel familie die van heinde en verre komt. De Jonkerstreet, een voornamelijk Chinese uitgaansstraat is van de vroege morgen tot de late avond afgeladen met mensen die proberen te flaneren. Met intussen een file auto's die de straat, de breedte ongeveer de helft van onze Weimarstraat, totaal lam legt. Kortom een waar genoegen om daar rond te schuifelen. Maar Malakka heeft meer te bieden ,de gereformeerde kerk, het fort en de begraafplaatsen, er ligt heel veel historie en is de moeite waard om te bekijken. Het guesthouse waar we logeren is erg leuk en de mensen die het beheren, Nazri en Alice zijn echte toppers. We besluiten dus om hier wat langer te blijven en gebruik te maken van de fietsen. Kortom genieten. Dan 's avonds het klapstuk, op naar het eethuis. Een Pakistaanse eetgelegenheid, Pak Putra, met heerlijke gerechten. Zowel de dames als ik komen ruimschoots aan onze trekken. Heerlijke naan met sausen en ik heerlijke Tandoori Kip, dit alles met kostelijke mangoshake. Een feest! totdat er weer eens een wolkbreuk losbarst en honderden mensen naar binnen proberen te vluchten. Maar gelukkig, na een kwartier is het weer droog en mijn schat was zo slim om snel een tafeltje onder een afdak te scoren. Maar ook Malakka kent een einde en hier moeten we afscheid nemen van Marieke. Zij vliegt naar huis en onze karavaan trekt verder naar Thailand. Het was, ondanks dat ze door het stoeltje gezakt is, zich buiten sloot, een dooie muis in haar bed had, en nog wat andere grappen heel gezellig en zonder enige wanklank. Toch wel stoer als je 3 weken gezamenlijk optrekt. Wij naar het vliegveld van Kuala Lumpur, 17.00uur vliegen naar Krabi en zijn daar om 17.20, een tijdsverschil van een uur en dat hebben we nu weer terug. Wij waren nog nooit in dit deelvan Thailand geweest en ik denk dat deze ervaring niet voor herhaling vatbaar is. We hadden een bungalowtje geboekt voor 1 nacht en bij aankomst in het donker werden we door de directie overgebracht naar een andere locatie, een flink eind stappen met alle barang op je nek. Op zich een mooi huisje maar de manier!!! Een paar honderd meter verder, om de hoek, was er wel eten te krijgen. Wij op pad, en om de hoek de hel. In 3 minuten meer toeristen gezien dan in de hele voorafgaande periode inclusief Malakka. En niet van het leukste soort, dronken oostblokkers met slecht geklede dames, waardeloos. Ons besluit was om direct, de volgende morgen, door te reizen naar Chumphon. Weer een dag onderweg maar dan weet je wat je hebt. In Chumphon, regen, we lopen in de stromende regen naar een leuk bungalowtje aan het strand, krijgt mijn schat een blad met steel van een kokospalm op haar hoofd, gelukkig geen noot dan was ze dood, maar ze gaat wel direct gestrekt. Uit alle hoeken komen mensen om te helpen en wordt ze met tijgerbalsem op de been geholpen. Die tijgerbalsem is iets speciaals, wonderbaarlijks maar daar kom ik volgende, en laatste keer nog wel op terug. Wij genieten, wat voor weer dan ook, maar het is ook goed om straks weer thuis te komen.