Zoals gezegd vorige keer zouden onze vriendinnen Oats en Tuk in Ranong ons helpen uit te vinden hoe in Maleisie te komen. Het leek onmogelijk er te komen, er waren delen van de wegen weggeslagen, ook treinrailsen waren kapot, de militairen zouden dat wel gaan repareren maar... Wij wilden wel op pad, de 7e januari s ochtends belde Oats nog eens voor info, we konden om 10 uur met de bus mee. Zij vertrok naar BKK, wij werden door een vriend van Oats opgehaald, bij t politiepostje neergezet, nog steeds regenachtig... en om 1045 was de bus daar. Hoe lang duurt t voordat we in Hat Yai zijn? Varierend van 4-10 uur, we gaan het zien! Om 19 uur s avonds zijn wij, na een aantal vreselijke DVDs op de bus TV, een waarlijke kwelling, twee proppen WCpapier in m'n oren,op de busterminal, pfffff wat een reis, maar geen problemen gehad en een flink stuk gedaan vandaag. Natuurlijk weet de tuktukdriver waar ons hotelletje is (en dan bedoel ik natuurlijk NIET) Z'n maat gaat mee en belt onderweg naar t hotel, we doen er nog ruim een half uur over voordat we er zijn en dan.....receptie gesloten, nergens iemand te zien, deur naar kamers dicht, beltegoed driver op. Dat werd opgewaardeerd, hij heeft gebeld en een zeer verlegen slecht engels sprekend jongetje van zo'n 15 jaar kwam naar ons toe om sleutel te geven. Betaald, naar kamer, pikkedonker..... Arie denkt dat er ergens een sleutelgleuf moet zijn, maar ik met mijn inzicht zie natuurlijk direct dat we gewoon een knoppie in moeten drukken.... en zo is het.

We kunnen aan de overkant een biertje drinken bij een winkeltje aan de overkant, heerlijk! We boeken nog een dagje bij en gaan kijken hoe verder. Inmiddels een prettige bekende tuktukdriver die de hotelmama voor ons geregeld heeft, Nikky Lauda is er niks bij!! Bij trein geinformeerd, we kunnen naar Sunghai Kolok en hoe dan ? Tja, zegt de dame, I don't know, Thai en Malay no friend.......

We zoeken het zelf wel uit... Trein volgende dag om 1230 uur en tegen 18 uur in Kolok, de treinreis is prachtig, af en toe laat de zon zich zien, af en toe een stevige bui, maar er zit verbetering in. Op de trein en de stations houden zwaar bewapende soldaten de wacht. Er worden in dit gebied al jaren aanslagen gepleegd door moslim-extremisten. Wij merken er niks van. Wel zien we delen behoorlijk onder water staan....De mensen veranderen, steeds meer dames in mooie kleurrijke lappen, jonge mannen die van de koranschool komen, maar nog steeds buitengewoon vriendelijk en weer meer nieuwsgierig (doet ons direct weer aan Indonesie denken). Het is nog licht als we aankomen, we zien nergens een bordje naar Maleisie, het blijkt 1,5 km lopen te zijn, dan over de brug en dan ben je de grens over, het schemert, de paspoortcontrole verloopt soepel, ik lijk mijn telefoon kwijt te zijn met het adres van ons 1e onderkomen in Maleisie, zweten en zweten en gevonden! En t is al zo warm! We vragen een taxi naar ons hotel te brengen, die vindt dat de moeite niet waard, t is 500 meter, ga maar lekker lopen! Nu gauw een biertje!!!!!!!!

Nou beste Ben en Rene die biertest kan je hier in Maleisie wel vergeten. Hier in het Noorden is geen fles te scoren, dus dat is afzien. Dan maar water.

Bizar onderkomen in Rantau Pangang, in een soort kippenfarm, bij Su, een heel lieve vrouw die de boel niet echt schoonhoudt, overal kippenstront.. We boeken nog wel een dagje bij, willen morgen wel t plaatsje zien, lekker roti eten, er is een heel bijzondere tempel met de toren van een moskee, echt prachtig! De een na de ander begroet ons vriendelijk en het zonnetje schijnt! In Thailand is t nog steeds dramatisch met het weer... We eten de volgende avond bij een heel leuk eethuisje waar de roti op een bijzondere manier wordt gemaakt, in een stenen staande oven met kolen erin en de roti tegen de wanden op geslagen....snappie??

De 11e rond 830 bij de 7Eleven en daar is inderdaad de roodwitte bus nr 29 naar Kota Bharu, 5 ringgit pp (1 euro 25), prima bus, behalve dat de airco zich steeds boven mijn hoofd ontlast en er een straal water naar beneden komt. Precies in mijn nek, wat volgens Jantine niet erg is.In KB het bekende 'gedoe' met drivers... uiteindelijk hebben we een taxidriver die ons naar het onderkomen brengt wat we pas morgen geboekt hebben met Marieke. Maar we worden vriendelijk ontvangen, er is geen enkele andere gast, we kunnen vandaag bijboeken. Bij hem is het 25 euro, via Agoda 12, dat is bizar en hij raadt ons ook echt aan het via hen te doen. Een heerlijk hutje aan de rivier, echt fantastisch!! Hier gaan we Marieke van het vliegveld ophalen. Zij sluit zich bij deze 2mansfractie aan de komende tijd, maar daarover later meer.