Het is niet te geloven maar precies een jaar geleden was mijn laatste werkdag, waar is dat jaar gebleven? We boffen toch maar dat we veel kunnen reizen, hier ons vervolg van deze reis:

Na het drukke, gekmakende, maar ook heel erg leuke Bangkok naar de rust van het achterland van Phitsanulok. Helaas werd Arie daar wat ziekjes en ik ging als echte Florence Nightingale een of twee hardgekookte eieren regelen. Bij mijn vriendinnen in de keuken de translate aangezet (leve de mobiele telefoon!), die begrepen t nog niet en belden Pet (eend), de manager zullen we maar zeggen.... die komt een half uur later naar mij toe, wil es weten wat ik nou gevraagd heb en komt even later met 3! ZACHTgekookte eieren, ongelooflijk! De thee is er wel en weer een half uur later, na telefoontjes met 2 mensen die wel engels spreken en verstaan.....(die heten overigens Mint en Thee, geloof je ook niet!!) 4 hardgekookte eieren,je kan niet zeggen dat ze zich er makkelijk van afmaken, de schatten!

Arie knapte ter plekke op van zoveel goede zorgen en dus togen wij de volgende dag naar Loei, nog iets meer noordoostelijk, dik vierenhalf uur in de bus en toen in de tuktuk naar het onderkomen. Werkelijk een geweldige plek met Tai als geweldige gastvrouw en John prima gastheer (en ook nog 5 dagen in de week engelse les op de secundary school geven he...respect!) en n heel leuk hondje dat daar is komen aanlopen en niet meer weg gaat. Ze zorgen goed voor hem. Arie moet hoognodig naar de kapper vindt ie en ik denk, er kan bij mij ook wel wat af. t Is even zoeken naar een kapper die ons wil knippen, de meesten doen alleen wenkbrauwen en wimpers..... Via t chinese eethuis waar we ontbijten komen we bij een kapsalon, er zit 1 iemand op de stoel, verder nodigt moeder ons van harte uit. Als ik aan de beurt ben, vraagt ze eigenlijk niks, ze zet een giga schaar bovenop m'n hoofd en tja, de botte bijl, dan moet je doorzetten. Na flink knippen komende nuances en dan zit t best leuk... Arie is een ander geval, moeder vindt het zonde van zijn lokken, minimaal knipt ze er puntjes af (wat zou mijn moeder blij zijn, die wilde t ook zo lang mogelijk laten bij Arie...), kijkt ons beiden nog eens hoopvol aan, maar wat wij ook zeggen, ze aait m en knipt nauwelijks, ik heb 3 kwartier in die stoel gezeten, Arie nog geen kwartier, maar hij moet binnenkort weer... We hebben dikke pret gehad met moeders, heerlijk!

Het was zowiezo heel erg leuk in Loei, gister naar Huai Krathing geweest, ik had begrepen dat dat een nationaal park was, dus loopschoenen, eten en drinken mee..... Is t iets heel anders, je komt aan, bestelt eten en drinken en krijgt dan een eigen vlot, je wordt met een klein bootje voortgeduwd naar een plek in het meer, prachtige omgeving trouwens en daar mag je liggen tot je een ons weegt. Moet je naar de wc of wil je weg, moet je de vlag hijsen!! Er komt dan een klein bootje om je naar de wc te brengen, geweldig! Wij deelden ons vlot met Dia (thaise) en Bruno(frans), een vermakelijk stel.

Gisteravond zijn er twee duitse motorrijders uit Berlijn aangekomen, op een MZ250, 30 jaar oud, al 17 maanden onderweg, je begrijpt dat Arie stond te kwijlen.....

Vanmorgen afscheid van Tai, door haar naar songthaew station gebracht en met deze zogeheten slowbus naar Chiangkhan, daar nu net aangekomen, gaan hier zo de boel verkennen.

Het gaat ons goed, we denken wel aan die arme mensen op Koh Samui, overstromingen en op Atjeh, aardbeving.